Νόσος Peyronie

Νόσος Peyronie

Νόσος Peyronie: τί νέο υπάρχει;

Η νόσος Peyronie (Περονί) είναι μια πάθηση του πέους που χαρακτηρίζεται από εμφάνιση κάμψης (στραβώματος) του πέους κατά τη στύση. Πρωτοπεριγράφηκε από το διάσημο Γάλλο χειρουργό Francois Gigot de la Peyronie το 1743 και φέρει το όνομά του. Ο La Peyronie, που υπήρξε προσωπικός χειρουργός του βασιλιά Λουδοβίκου 15ου και ιδρυτής της Βασιλικής Ακαδημίας Χειρουργικής της Γαλλίας, τη χαρακτήρισε ως σκλήρωση του πέους (induratio penis plastica). Σύγχρονες μελέτες εκτιμούν ότι η νόσος Peyronie υφίσταται έως και στο 20,3% των ανδρών ηλικίας 40 έως 70 ετών.

 

Πού οφείλεται και πώς εξελίσσεται η νόσος Peyronie;

Η νόσος Peyronie είναι μια πάθηση του συνδετικού ιστού, αγνώστου αιτιολογίας, που έχει απρόβλεπτη κλινική εξέλιξη. Χαρακτηρίζεται από την ανάπτυξη ινωδών πλακών κάτω από το λευκό χιτώνα (tunica albuginea) του πέους. Εμφανίζεται συνήθως σε άνδρες μέσης και μεγάλης ηλικίας, με έναρξη σε μέση ηλικία 50-60 ετών. Στην πλειοψηφία των ασθενών υπάρχει βαθμιαία επιδείνωση και σταθεροποίηση, χωρίς ωστόσο να αποκλείεται μια αυτόματη ύφεση. Η πλέον αποδεκτή θεωρία ενοχοποιεί επαναλαμβανόμενους μικροτραυματισμούς του λευκού χιτώνα που περιβάλλει το πέος και των μικρών του αγγείων κατά τη σεξουαλική πράξη. Υπάρχουν ενδείξεις ότι υφίσταται γενετική προδιάθεση, που παρουσιάζει ομοιότητες με τις νόσους Dupuytren και Ledderhose. Η νόσος φαίνεται να εμφανίζεται συχνότερα στους διαβητικούς και άτομα με υπέρταση, υπερλιπιδαιμία, στεφανιαία νόσο και ιστορικό ριζικής προστατεκτομής λόγω καρκίνου του προστάτη.

Η νόσος Peyronie διέρχεται από δύο φάσεις: 1) την ενεργό φλεγμονώδη (οξεία) φάση και 2) την ινωτική (χρόνια) φάση. Στην πρώτη (οξεία) φάση το άτομο μπορεί να αισθάνεται πόνο κατά την στύση, ή την πίεση επί του πέους, μια ψηλαφητή σκληρία (γρομπαλάκι) συνήθως στη ραχιαία επιφάνεια του πέους. Παράλληλα, αρχίζει να αναπτύσσεται μια κάμψη (στράβωμα) και παραμόρφωση του πέους κατά τη στύση. Στη δεύτερη (χρόνια) φάση, το άτομο ψηλαφά σκληρές πλάκες κάτω από το δέρμα του πέους, που είναι επασβεστωμένες, ενώ ο πόνος σχεδόν πάντα έχει υφεθεί. Η κάμψη φθάνει στο μέγιστο σημείο της και στη συνέχεια σταθεροποιείται για μεγάλο χρονικό διάστημα. Το άτομο μπορεί επίσης να αιτιάται στυτική δυσλειτουργία, που δεν προϋπήρχε, καθώς και δυσχέρεια κολπικής διείσδυσης.

 

Νόσος Peyronie – θεραπεία: νεότερα δεδομένα

Η θεραπεία της νόσου Peyronie αποτελεί συχνά μια πρόκληση για τον Ουρολόγο-Ανδρολόγο. Ο καθησυχασμός του ασθενή ότι δεν πρόκειται για κακοήθη νόσο είναι ιδιαίτερα σημαντικός. Είναι απαραίτητο ο Ουρολόγος-Ανδρολόγος να εξηγεί στον ασθενή την αιτιολογία και την εξέλιξη της νόσου. Έτσι, ο ασθενής μπορεί να την κατανοήσει και έτσι να επιλέξει από κοινού με τον ιατρό την καταλληλότερη θεραπεία.

Ο κλινικός έλεγχος περιλαμβάνει τα εξής:

  • λήψη λεπτομερούς ιατρικού ιστορικού, με αυτοφωτογραφία του πέους σε στύση
  • ψηλάφηση του πέους
  • υπερηχογράφημα του πέους τόσο σε ηρεμία, όσο και στύση, ιδίως αν συνυπάρχει στυτική δυσλειτουργία.

Η στύση μπορεί να προκληθεί με χρήση αντλίας κενού ή με ενδοσηραγγώδη έγχυση αγγειοδραστικών ουσιών.

 

Συντηρητική θεραπεία

Η συντηρητική θεραπεία προτείνεται στην οξεία φάση της νόσου. Ιδιαίτερα δε στην περίπτωση που υπάρχει έντονος πεϊκός πόνος και άρνηση ή μη καταλληλότητα του ασθενή να προχωρήσει σε χειρουργική θεραπεία. Κατά καιρούς έχουν δοκιμαστεί διάφορες θεραπείες. Τα αποτελέσματα των φαρμακευτικών θεραπειών από το στόμα έχουν υπάρξει αντιφατικά. Οι συστάσεις της Ευρωπαϊκής Ουρολογικής Εταιρείας (EAU) σχετικά με τη χρήση συντηρητικών μεθόδων θεραπείας έχουν ως εξής:

  • Τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη (NSAIDs) μπορούν να ανακουφίσουν τους ασθενείς με πεϊκό πόνο στην οξεία φάση της νόσου. Δε φαίνεται να επιδρούν στην εξέλιξη της νόσου.
  • Οι αναστολείς φωσφοδιεστεράσης-5 (ταδαλαφίλη, σιλδεναφίλη) μπορεί να βοηθήσουν τους ασθενείς με στυτική δυσλειτουργία που εμφανίζουν δυσχέρεια στην κολπική διείσδυση.
  • Τα κρουστικά κύματα χαμηλής έντασης μπορεί να βοηθήσουν στην ανακούφιση του πεϊκού πόνου κατά την οξεία φάση της νόσου. Ωστόσο, φαίνεται ότι δεν περιορίζουν το μέγεθος των πλακών, ούτε αλλάζουν το βαθμό κάμψης του πέους.
  • Η ένεση κολλαγενάσης του ιστολυτικού κλωστηριδίου (Xiapex™) στις πλάκες μπορεί να προσφέρει όφελος, εφόσον ο ασθενής βρίσκεται στη χρόνια φάση και η κάμψη είναι ραχιαία ή πλάγια και μεγαλύτερη από 30°. Η θεραπεία αυτή είναι η μόνη εγκεκριμένη αγωγή για τη νόσο Peyronie από τον FDA (Food and Drug Administration) των Η.Π.Α. Το σκεύασμα αυτό εδώ και μερικά χρόνια δεν είναι διαθέσιμο στην Ευρώπη.
  • Η ένεση στις βλάβες ιντερφερόνης α2b μπορεί να προσφέρει όφελος, εφόσον ο ασθενής βρίσκεται στη χρόνια φάση και η κάμψη είναι ραχιαία ή πλάγια και μεγαλύτερη από 30°. Σημειώνεται ότι το σκεύασμα αυτό δεν είναι διαθέσιμο στην Ελλάδα.
  • Η χρήση συσκευών έλξης πέους (penile traction therapy) και αντλιών κενού μπορεί να προσφέρει όφελος στην κάμψη του πέους σε συνδυασμό με άλλες, κυρίως ενέσιμες, θεραπείες.

 

Μη προτεινόμενες θεραπείες για τη νόσο Peyronie

Είναι σημαντικό να γνωρίζουν οι ασθενείς ότι οι ακόλουθες θεραπείες θεωρούνται πλέον μη προτεινόμενες για τη νόσο του Peyronie, σύμφωνα με τις κατευθυντήριες οδηγίες της EAU:

  • Φάρμακα από το στόμα: βιταμίνη Ε, ταμοξιφαίνη, παραμινοβενζοϊκό κάλιο (POTABA), πεντοξυφυλλίνη, καρνιτίνη, κολχικίνη, υαλουρονικό οξύ.
  • Τοπικά σκευάσματα: gel βεραπαμίλης, H-100.
  • Ιοντοφόρηση ουσιών (βεραπαμίλης, κορτιζόνης) με το σύστημα EMDA™.
  • Ένεση στις βλάβες κορτιζόνης.
  • Ένεση στις βλάβες αλλαντικής τοξίνης (Botox™), πέραν του πλαισίου κλινικών μελετών.
  • Πεϊκή ένεση PRP (Platelet Rich Plasma), πέραν του πλαισίου κλινικών μελετών.

 

Χειρουργική θεραπεία: πότε και σε ποιούς

Καμία από τις γνωστές συντηρητικές θεραπείες δεν είναι σε θέση να προσφέρει πλήρη ευθειασμό του πέους. Έτσι λοιπόν, οι άνδρες με μεγάλες κάμψεις του πέους (>60°) που συνοδεύεται από σοβαρή δυσκολία στο διεισδυτικό σεξ και έντονη ενόχληση είναι υποψήφιοι για χειρουργική διόρθωση της κάμψης του πέους. Θεωρείται απαραίτητο η νόσος να βρίσκεται στη χρόνια φάση κατά την οποία και να παραμένει σε σταθερή κατάσταση, χωρίς πόνο, για 3-6 μήνες (συνήθως περισσότερο από 12 μήνες μετά την εμφάνισή της). Εάν συνυπάρχει στυτική δυσλειτουργία, που δεν ανταποκρίνεται στη φαρμακευτική αγωγή, θα πρέπει να προσφέρεται στον ασθενή η επιλογή της τοποθέτησης πεϊκής πρόθεσης.

 

Νόσος Peyronie – Κριτήρια επιλογής χειρουργικής τεχνικής

Η επιλογή της χειρουργικής τεχνικής εξαρτάται τόσο από την κατάσταση του πέους (μήκος, σκληρότητα, βαθμός κάμψης, τυχόν κλεψυδροειδής παραμόρφωση), όσο και από την προτίμηση του ασθενή. Σε όλους τους ασθενείς που είναι υποψήφιοι προς χειρουργείο συνιστάται να γίνεται ακριβής εκτίμηση διαφόρων παραγόντων. Ανάμεσα σε αυτούς συγκαταλέγονται το μήκος του πέους, ο βαθμός της κάμψης αλλά και η στυτική δυσλειτουργία, τεκμηριωμένη με ενδοσηραγγώδη έγχυση αγγειοδραστικών ουσιών και έγχρωμο doppler υπερηχογράφημα (triplex) πέους.

Οι χειρουργικές τεχνικές διακρίνονται σε πτυχωτικές και επιμηκυντικές. Σε ασθενείς με ικανό μήκος πέους, καλή στυτική λειτουργία (με/χωρίς φάρμακα), μικρές σχετικά κάμψεις και απουσία συνοδών παραμορφώσεων του πέους (π.χ. δίκην κλεψύδρας ή στροφή του πέους) επιλέγονται οι πτυχωτικές τεχνικές. Οι επιμηκυντικές τεχνικές επιλέγονται σε ασθενείς με μικρό μήκος πέους, καλή στυτική λειτουργία (με/χωρίς φάρμακα), σοβαρές κάμψεις ή συνοδό παραμόρφωση του πέους. Ασθενείς με κάμψη του πέους που εμφανίζουν στυτική λειτουργία μη ανταποκρινόμενη στα φάρμακα θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με χειρουργική εμφύτευση πεϊκής πρόθεσης. Αν μετά την εμφύτευση της πρόθεσης, παραμένει μια μικρή κάμψη (<30°) δε χρειάζεται καμία περαιτέρω ενέργεια. Στους ασθενείς αυτούς αναμένεται η κάμψη να υφεθεί μέσα στους 6-9 μετεγχειρητικούς μήνες. Αν παραμένει αξιόλογη κάμψη, μπορεί στον ίδιο χειρουργικό χρόνο είτε να γίνει προσπάθεια ανάταξης της κάμψης με ειδικούς χειρισμούς (manual modelling), είτε πτύχωση, είτε εκτομή της πλάκας και τοποθέτηση μοσχεύματος. Τονίζεται η αποφυγή της χρήσης συνθετικών μοσχευμάτων.

Είναι σημαντικό να γίνεται πλήρης και αναλυτική ενημέρωση κάθε ασθενή πριν αυτός υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση. Στους ασθενείς που θα υποβληθούν σε πτυχωτικές επεμβάσεις ή την τοποθέτηση πεϊκής πρόθεσης πρέπει να εξηγείται η μετεγχειρητική μείωση του λειτουργικού μήκους του πέους. Πρέπει επίσης να επισημαίνεται η υποχρεωτική περιτομή κατά το χειρουργείο, τα μονίμως ψηλαφητά ράμματα (ιδίως στα πτυχωτικά χειρουργεία). Επιπλέον, είναι σημαντικό να αναφέρεται η πιθανότητα μετεγχειρητικής εμφάνισης στυτικής δυσλειτουργίας (ιδίως στα επιμηκυντικά χειρουργεία), η πιθανότητα μουδιάσματος στο σημείο της επέμβασης και τη βάλανο, καθώς και οι γενικές επιπλοκές όλων των χειρουργείων (πιθανότητα μόλυνσης, αιμορραγίας, διάσπασης τραύματος κλπ).

 

Πότε πρέπει να επικοινωνήσω με τον ειδικό Ουρολόγο-Ανδρολόγο;

Κάθε άνδρας που εμφανίζει στράβωμα (κάμψη) του πέους, ανεξαρτήτως ηλικίας, πρέπει να επισκέπτεται τον Ουρολόγο-Ανδρολόγο χωρίς καθυστέρηση. Η έγκαιρη διάγνωση, η σωστή ενημέρωση για τη φύση και την εξέλιξη της νόσου, αλλά και η από κοινού με τον Ανδρολόγο επιλογή της καταλληλότερης θεραπείας εξασφαλίζουν μια αίσια κλινική έκβαση.

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη νόσο Peyronie και την αντιμετώπισή της επικοινωνήστε με το Χειρουργό Ουρολόγο-Ανδρολόγο Δρ. Ιωάννη Ζούμπο. Ο Δρ. Ζούμπος διαθέτει μεγάλη εμπειρία στην πάθηση αυτή εφαρμόζοντας μια εξατομικευμένη προσέγγιση και υιοθετώντας τα πλέον σύγχρονα θεραπευτικά πρωτόκολλα. Είτε με συντηρητική θεραπεία, είτε με χειρουργική επέμβαση, η αποκατάσταση της κάμψης του πέους είναι εφικτή με τρόπο ασφαλή και αποτελεσματικό.

ΚΑΛΕΣΤΕ ΜΑΣ
ΚΛΕΙΣΤΕ ΡΑΝΤΕΒΟΥ