Υδροκήλη

ΕΝΟΤΗΤΕΣ


    Η συσσώρευση μεγάλης ποσότητας υγρού στο όσχεο καλείται υδροκήλη. Το υγρό συνήθως είναι ορώδες και σπανιότερα αίμα ή λέμφος (αιματοκήλη και λεμφοκήλη αντίστοιχα).

    Ας σημειωθεί ότι η συσσώρευση υγρού γίνεται σε μια προσχηματισμένη κοιλότητα που περιβάλλει τους όρχεις (κοιλότητα του ιδίου ελυτροειδούς χιτώνα) και φυσιολογικά περιέχει μικρή ποσότητα υγρού που τους προστατεύει σαν μαξιλάρι και ταυτόχρονα μειώνει τις τριβές.

    Στα μικρά παιδιά η κοιλότητα αυτή μπορεί να επικοινωνεί με την κοιλότητα της κοιλιάς (επικοινωνούσα υδροκήλη).

    Συμπτώματα

    Η κατάσταση γίνεται αντιληπτή ως ανώδυνη και βαθμιαία συνήθως διόγκωση του οσχέου, δηλαδή του σάκου μέσα στον οποίο βρίσκονται οι όρχεις. Αν η υδροκήλη είναι μεγάλη, το δέρμα του οσχέου φαίνεται τεντωμένο και γυαλιστερό έχοντας χάσει τη φυσιολογική ρυτίδωσή του.

    Ο ασθενής μπορεί να αισθάνεται βάρος, τράβηγμα ή πόνο κατά το περπάτημα ή την όρθια στάση, ή να δυσκολεύεται να καθίσει.

    Πού οφείλεται;

    Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις όπου δε μπορεί να εντοπιστεί η αιτία. Σε όλους τους ασθενείς πρέπει να γίνεται λεπτομερής εξέταση των όρχων για τον αποκλεισμό καρκίνου. Υδροκήλη μπορεί να δημιουργηθεί μετά από φλεγμονές (επιδιδυμίτιδα), χτυπήματα ή χειρουργικές επεμβάσεις (αποκατάσταση κιρσοκήλης).

    Διάγνωση

    Η διάγνωση τίθεται εύκολα με την κλινική εξέταση και τη χρήση εξεταστικού φακού (διαφανοσκόπηση). Ο ουρολόγος φροντίζει να ξεχωρίσει την υδροκήλη από την οσχεοκήλη, δηλαδή μια βουβωνοκήλη που καταδύεται στο όσχεο. Το υπερηχογράφημα οσχέου επιβεβαιώνει την κλινική διάγνωση και δίνει πολύτιμες πληροφορίες για την κατάσταση του όρχεως, που σε ορισμένες περιπτώσεις είναι αδύνατον να ψηλαφηθεί.

    Αν υπάρχουν αμφιβολίες σχετικά με την ύπαρξη καρκίνου στον όρχι, ο ουρολόγος μπορεί να αναρροφήσει το υγρό με βελόνα έτσι ώστε να γίνει κυτταρολογική εξέταση για κακοήθη κύτταρα και να μπορέσει να ψηλαφήσει καλύτερα τον όρχι. Αν η υπόνοια καρκίνου είναι ισχυρή, ο ουρολόγος μπορεί να ζητήσει τον έλεγχο καρκινικών δεικτών στο αίμα του ασθενή (aFP, LDH, βHCG).

    Θεραπεία

    Η υδροκήλη θεραπεύεται με χειρουργική επέμβαση όπου ο ουρολόγος ανοίγει την κοιλότητα του ελυτροειδούς, αφαιρεί το υγρό και στη συνέχεια τον ράβει ανάστροφα, καταργώντας ουσιαστικά την προσχηματισμένη κοιλότητα.

    Είναι συνήθης πρακτική να αποστέλλεται υγρό υδροκήλης για κυτταρολογική εξέταση και δείγμα του ιδίου ελυτροειδούς χιτώνα για βιοψία. Αν χρειαστεί γίνεται και ταχεία βιοψία του όρχεως, που εφόσον είναι θετική για καρκίνο θα πρέπει να συνοδευτεί από αφαίρεση του όρχι ή και άλλες πρόσθετες θεραπείες (βλέπε καρκίνος του όρχεως) .

    Ως εναλλακτική θεραπευτική μέθοδος προτείνεται από ορισμένους η αναρρόφηση του υγρού της υδροκήλης και η έγχυση σκληρυντικών ουσιών (πχ. αραιωμένη φορμαλδεΰδη). Η μέθοδος αυτή δεν είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη, συχνά συνοδεύεται από υποτροπή της υδροκήλης, ενώ αναφέρονται περιπτώσεις σοβαρής βλάβης στον όρχι λόγω τοξικής δράσης του σκληρυντικού παράγοντα.

    Η απλή αναρρόφηση του υγρού δεν ενδείκνυται, δεδομένου ότι αυτό ξανασχηματίζεται πολύ σύντομα.

    ΚΑΛΕΣΤΕ ΜΑΣ
    ΚΛΕΙΣΤΕ ΡΑΝΤΕΒΟΥ