Καρκίνος Όρχεως

ΕΝΟΤΗΤΕΣ


    καρκίνος όρχεως

    Πρόκειται για τον συχνότερο ουρολογικό καρκίνο των ανδρών ηλικίας 15-35 ετών, οι οποίοι για το λόγο αυτό θα πρέπει να αυτοεξετάζονται κάθε 6 μήνες. Συνήθως πρόκειται για όγκους από το σπερματικό (βλαστικό) επιθήλιο (90%-95%). Συχνότερος τύπος στους ενήλικες είναι το σεμίνωμα, ενώ στα παιδιά οι όγκοι του λεκιθικού ασκού.

    Πως εκδηλώνεται

    Η κλασσική εκδήλωση του αρχικού καρκίνου του όρχεως  είναι μια ψηλαφητή, ανώδυνη, σκληρή (σαν πέτρα) μάζα στην περιοχή του όρχη. Η σκληρία είναι αδιαχώριστη από τον όρχη, τον παραμορφώνει και παρουσιάζει αύξηση του μεγέθους της με το χρόνο.

    Μπορεί να συνυπάρχει υγρό στο όσχεο, η λεγόμενη υδροκήλη.
    Αν υπάρχουν μεταστάσεις ο ασθενής μπορεί να εμφανίζει οίδημα σκελών, δύσπνοια, αιμόπτυση, κεφαλαλγίες, κιρσοκήλη, πόνο στη μέση κ.α.

    Αίτια

    Ο καρκίνος του όρχεως είναι συχνότερος στις δυτικές κοινωνίες και πιστεύουμε ότι σχετίζεται με το υψηλό βιοτικό επίπεδο. Αυξημένο κίνδυνο παρουσιάζουν οι άνδρες με ιστορικό κρυψορχίας, ιδίως αν αυτή  διορθώθηκε καθυστερημένα, με πρώτου βαθμού συγγενείς με καρκίνο του όρχεως, καθώς και παλαιότερο καρκίνο στον άλλο όρχι.

    Η μικρολιθίαση του όρχη που συνοδεύεται από υπογονιμότητα σχετίζεται με αυξημένη πιθανότητα (30%-40%) ύπαρξης ενδοεπιθηλιακής νεοπλασίας του όρχη (carcinoma in situ, CIS).

    Διάγνωση

    Η διάγνωση τίθεται με την κλινική εξέταση του ασθενή. Το υπερηχογράφημα του οσχέου παρέχει περισσότερες ανατομικές πληροφορίες σχετικά κυρίως με την τοπική επέκταση του νεοπλάσματος, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις βοηθά και η μαγνητική τομογραφία.

    Ιδιαίτερα σημαντικός είναι ο ρόλος ορισμένων καρκινικών δεικτών: αFP, βHCG και LDH. Για τη σταδιοποίηση του νεοπλάσματος χρειάζεται αξονική τομογραφία οπισθοπεριτοναίου, με την οποία ανιχνεύονται τυχόν διογκωμένοι παραορτικοί λεμφαδένες. Η αξονική τομογραφία θώρακος, μεσοθωρακίου και εγκεφάλου ζητούνται κατά περίπτωση.

    Θεραπεία

    Η υψηλή ορχεκτομή αποτελεί τη θεραπεία εκλογής. Ανάλογα με τον ιστολογικό τύπο του καρκίνου, την τοπική του επέκταση και κυρίως την ύπαρξη και έκταση μεταστάσεων αποφασίζεται αν θα χρειαστούν συμπληρωματικές θεραπείες. Συνήθως εφαρμόζονται σχήματα χημειοθεραπείας (bleomycin, etoposide, cis-platinum, BEP).

    Τα σεμινώματα ανταποκρίνονται και στην ακτινοθεραπεία. Επειδή οι ασθενείς είναι νέοι και οι θεραπείες ιδιαίτερα τοξικές για τη σπερματογένεση, θα πρέπει πριν αυτές ξεκινήσουν ο ασθενής να καταψύχει σπέρμα (κρυο-συντήρηση σε τράπεζα σπέρματος) προς μελλοντική χρήση.

    Ο οπισθοπεριτοναϊκός λεμφαδενικός καθαρισμός εφαρμόζεται για την αφαίρεση προσβεβλημένων λεμφαδένων ή υπολειμματικών μαζών μετά από χημειοθεραπεία. Η επέμβαση είναι βαριά και εκτελείται σε εξειδικευμένα κέντρα. Βασικότερη επιπλοκή η κατάργηση της εκσπερμάτισης, λεμφοκήλες, εντερικές συμφύσεις, κακώσεις σε μεγάλα αγγεία και τους ουρητήρες.

    Η νόσος σήμερα θεραπεύεται με ποσοστά 5ετούς επιβίωσης που ξεπερνούν το 85%.

    ΚΑΛΕΣΤΕ ΜΑΣ
    ΚΛΕΙΣΤΕ ΡΑΝΤΕΒΟΥ